Chyba minął kolejny dzień, właśnie zostałam strzępkiem nerwów, a niedługo nie wytrzymam. Nie wiem na jaki typ nowotworu uczuć choruję, ale to raczej nieuleczalne. W ostatnich 4 miesiącach między palcami przeleciało mi mnóstwo szans na szczęście, a nawet nie poczułam ich na opuszkach. Dopiero teraz zdaję sobie sprawę jak ostatnie zdarzenia bardzo na mnie wpłynęły, jak bardzo się zmieniłam.. Jak bardzo przestałam być sobą. Przyszedł czas, żeby ogarniać co się da.. Wystarczy pomyśleć, ile się zmieni, jeżeli zejdzie się z chodnika i zrobi trzy kroki po jezdni..
Moja Pati:* Ostatnio tak mało z Tobą gadam, a mam Ci tak wiele do powiedzenia, mam nadzieję, że się wreszcie do Ciebie dodzwonię myszko:* No, a tak podsumowując ten dzień, to jak już pisałam na fbl, jutro będzie gorzej, więc dzisiaj było dość fajnie :) Zdając się na ostatnio doskwierającą mi bezsenność, to posiedzę przy tym łobesranym kompie jeszcze troszku.. Znowu mam mokre włosy, kropelki wody opadają mi na kolana i wyglądam jakbym się zlała w pory. A te niepotrzebne pierdoły wypisuję, bo chcę zabić czas. Po tym czego dzisiaj mi nie oszczędzono, to już w sumie mogę nie usnąć. 'Kłamstwo nie staje się prawdą tylko dlatego, że wierzy w nie więcej osób' :)
